نقص نظریه ذهن در بیماران دوقطبی نوع یک

زمینه: پژوهش های اخیر بر روی نظریه ذهن نشان می دهند که بیماران با اختلال دوقطبی در طی دوره های مختلف اختلال، دچار نقص در توانایی نظریه ذهن هستند. هدف: هدف این مطالعه بررسی نقص ابعاد شناختی و عاطفی نظریه ذهن در بیماران دوقطبی نوع یک با دوره فروکش می باشد. روش: پژوهش حاضر از نوع مورد شاهدی است. تعداد 30 بیمار دوقطبی و 30 نفر هنجار به شکل هدفمند انتخاب شدند. و از نظر سن و تحصیلات همتاسازی گروهی شدند. سپس آزمون نظریه ذهن شناختی داستاهای تصویری و آزمون نظریه ذهن عاطفی چشمهای بارون کوهن روی آنها اجرا شد. همچنین جهت تاید سلامت روان گروه شاهد آزمون سلامت روان کسلر نیز انجام شد. و در پایان نتایج با استفاده از آزمون تی مستقل تجزیه تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه تفاوت معناداری در نمره های نظریه ذهن شناختی ((0/001 =p-value ; 85/4 = t)) ونظریه ذهن عاطفی (0/001 =p-value ; 4/85 = t) وجود دارد. و در زمان صرف شده برای آزمون شناختی(0/001 =p-value ; 34/10 = t) و آزمون عاطفی(0/001 =p-value ; 61/4 = t) هم بین دو گروه تفاوت معنادار وجود دارد. نتیجه: این یافته ها نشان داد که بیماران دوقطبی در دوره فروکش هم در بعد شناختی و هم عاطفی نظریه ذهن از همتایان سالم خود ضعیف تر عمل می کنند. همچنین در سرعت واکنش بیماران با سرعت کمتری در بعد شناختی عمل کردند اما در بعد عاطفی سرعت واکنش بیشتر از گروه هنجار بود. در واقع می توان استنتاج کرد که ضعف در نظریه ذهن شناختی و عاطفی در بیماران دوقطبی با دوره فروکش می تواند به دلیل عدم کارای درست زیربناهای عضوی همچون مناطق مغزی و زیربناهای ذهنی همچون کارکردهای اجرایی باشد.